ACT : LIVIN` BLUES

Naast bekende popgroepen als Shocking Blue, Groep 1850, Golden Earring en Q 65 (om maar enkele topbands te noemen) heeft Den Haag ook op het gebied van bluesmuziek een toonaangevende groep voortgebracht in de zestiger jaren: Livin’ Blues. Deze formatie was in 1967 opgericht door gitarist Ted Oberg en mondharmonicaspeler John La Grand. Nadat Nico Christiaansen (zang), Henk Smitskamp (bas) en Cesar Zuiderwijk (drums) zich bij hen hadden gevoegd, werden begin 1968 twee singles opgenomen, die weinig deden. De echte opmars van de groep begon een jaar later toen de eerste LP 'Hell’s Session' werd uitgebracht. Behalve enkele nummers van bluesicoon B.B. King bevatte dit album voornamelijk eigen werk. De plaat werd een succes en de populariteit van de groep groeide gestaag. Naast enkele tournees door Engeland en Duitsland was Livin’Blues ook in eigen land op menig festival te zien.
Met een nieuwe drummer (Dick Beekman) en basgitarist (Ruud van Buuren) verscheen in 1970 een tweede LP 'Wang dang doodle' (vernoemd naar een nummer van de Amerikaanse blueszanger Willie Dixon). Ook dit album sloeg aan en het aantal optredens van de groep nam toe: soms zelfs ver buiten de grenzen van Nederland, zoals in Palermo op Sicilië.
Een bescheiden hit scoorde Livin’ Blues met de single 'L. B. Boogie', die van hun derde album 'Bamboozle' afkomstig was. Dit nummer werd ook een succes in Polen, België en Zwitserland. Nog twee LP’s volgden in de jaren daarna : 'Rockin at the tweed mill' en 'Ram Jam Josey' Dit waren de laatste platen, waarop de oude kern – Ted, John, Nico en Ruud – nog meespeelden.
Want in 1974 maakte de groep in het tv-programma 'Nederpopzien' bekend uit elkaar te zullen gaan. Alleen Ted Oberg ging met een nieuwe bezetting door en bereikte in 1975 met 'Boogie-woogie woman' de vaderlandse hitparade.
Hierna werd en bleef het tien jaar stil rond Livin’ Blues, totdat de groep in 1986 met de oude bezetting opnieuw werd opgericht. Helaas niet voor lang want een jaar later viel de groep al weer uit elkaar. Hierna richtte Ted Oberg de groep 'Oberg' op, terwijl Nico Christiaansen 'New Livin Blues' formeerde. Deze groepen hebben beide tot aan het begin van deze eeuw bestaan, maar zijn nooit echt doorgebroken. Ook daarna zijn nog andere bands als 'Blues a Livin' en 'Grand Slam' ontstaan, maar ook deze formaties hadden geen doorslaand succes in binnen- of buitenland.
In 2003 werd een compilatie van het complete werk van Livin’ Blues uitgebracht. Daarmee was de groep definitief geschiedenis geworden.