MUZIKANT : OSCAR BENTON  †

Naast rock and roll, merseybeat en soul heeft ook blues een grote populariteit gekend in Nederland. In de tweede helft van de jaren zestig kreeg blues steeds meer voet aan wal in ons land. Begin jaren zestig legde pianist Rob Hoeke met zijn Boogie-Woogie Quartet al de basis voor de latere 'bluesboom'. Die kreeg vanaf 1965 pas echt gestalte met groepen als Cuby en de Blizzards, Livin’Blues met vele anderen in hun kielzog.

Daaronder de Oscar Benton Bluesband uit Haarlem, die zeker haar sporen verdiend heeft in de Nederlandse blueswereld. Oscar Benton (Ferdinand van Eijf) richtte zijn groep in 1967 op en het jaar daarna werd deelgenomen aan het Loosdrechts Jazz Concours. De viermansformatie, met naast Benton Barrelhouse Bailey (Han van Dam, piano), H.J.B Hawkins (Peter van Kouteren, basgitaar), en Lonesome Tanny Lant (Herman Soeverein, drums), werd tweede in de categorie Öude Stijl'. De VARA zond deze finale uit voor de televisie, waardoor de band landelijk bekend werd. Een platencontract bij Phonogram volgde en in het voorjaar van 1969 verscheen hun eerste LP 'Feel so good' (naar het nummer van Big Bill Broonzy) getiteld. Deze LP verkocht heel goed en aan het einde van hetzelfde jaar kwam de opvolger 'The blues is gonna wreck my life' uit. Deze plaat bevatte uitsluitend eigen werk, waaronder 'How the blues got me', waarin Oscar zijn levensverhaal vertelt en aan het eind van het nummer zijn bandleden introduceert. Ook deze plaat vond gretig aftrek.

De paden leken dus gebaand voor Benton en de zijnen, maar na 1970 zou zijn carriere een andere wending nemen. Wel verschenen er met een enigszins gewijzigde bezetting nog twee LP’s – 'Benton ‘71'en 'Draggin’round', maar door interne meningsverschillen stapte de voltallige band op. Drie van de vertrokken bandleden richtten vervolgens met drie anderen de groep Barrelhouse op.

Voor Oscar zelf betekende dit overigens niet het einde van zijn loopbaan. Even verliet hij de blues en scoorde met zangeres Monica in 1972 twee bescheiden hits : 'All I ever need is you' en 'Everybody is telling me'. Hoewel hij daarna –zowel met een nieuwe groep als ook als soloartiest- actief bleef, werden geen nieuwe platen uitgebracht. Pas in 1975 kwam er een nieuwe LP 'Blue eyed baby' uit, die hij met zijn nieuwe formatie 'Blue eyed Bluesband' presenteerde. Een echte doorbraak bleef uit, maar als soloartiest boekte hij daareentegen wel succes. In die hoedanigheid beleefde hij in 1981 het absolute hoogtepunt van zijn carriere Hij scoorde een wereldhit met het nummer 'Bensonhurst Blues', dat de titelsong werd voor de film 'Pour La peau d’un flic'met de Franse acteur Alain Delon.

Na dit stormachtige succes werd het een aantal jaren wat stiller rond Oscar Benton, maar in 1987 keerde de gewezen blueszanger weer terug op de bühne. Met wisselende formaties, waarin onder anderen de teruggekeerde Barrelhouseleden Han van Dam en Johnny en Gus La Porte speelden. bleef Oscar actief zowel op Nederlandse als buitenlandse podia. Een aantal nieuwe CD’s werd uitgebracht, zoals 'Bluesparty', 'Live', en 'The best part of my life'. Dat Oscar Benton bluesartiest in hart en nieren was en bleef, bleek eens te meer in 2003 met het verschijnen van de CD 'Home'. Hierop stonden onder meer versies van nummers van bluesiconen als B.B. King en Albert Collins.

Ofschoon Oscar in 2006 aankondigde te stoppen, gaf hij pas in november 2011 een officieel afscheidsconcert in 'Donkey Shot' in Heemskerk. Dit optreden werd op CD en DVD opgenomen onder de titel 'Oscar Benton is still alive'. Het 'tijdperk Benton' leek voorbij, maar toch ging Oscar door. Zowel In 2012 en 2014 gaf hij met zijn oorspronkelijke groep een concert op de Grote Markt in Haarlem. In 2018 verschenen de CD 'I’m back' en een jaar later verscheen de CD 'Mirrors don’t lie', die hij samen met gitarist Johnny La Porte maakte. Voor 2021 stond een tournee op het programma. Helaas zou het niet zover komen. Begin november 2020 overleed Oscar plotseling. Hiermee verloor Nederland een bluesicoon. Met zijn loopbaan onderstreept hij wat hij 50 jaren geleden in een interview zei in het blad 'Muziekexpres': 'Everyday I have the blues'.

Tekst: Han Stehouwer