6 oktober 2013
Het is een stralende zondag in oktober als de blauwe loper uitgerold ligt voor de deuren van de Rustende Jager in Nieuw Vennep, opnieuw het decor voor een perfect georganiseerde Bluesdag met als hoogtepunt de Dutch Blues Challenge: wie gaat er voor Nederland naar Memphis?
Maxwell Street Market
Na een hartelijke ontvangst door een aantal van de vele vrijwilligers van de Dutch Blues Foundation, loop je direct Maxwell Street Market binnen. Op deze markt staan kraampjes met enthousiaste kooplui die aan de blues verwante producten als elpee’s, cd’s, kleding en miniaturen van instrumenten van bekende bluesmusici aan de man of vrouw proberen te brengen.
Maxwell Street Market was een legendarische openluchtmarkt in Chicago. Het centrale punt van deze markt, die op zondagochtend werd gehouden, was de kruising tussen South Halsted en West Maxwell Street. Naast de vele spullen die er te koop waren, stond de markt en omgeving in het teken van de Blues. Artiesten als Big John Wrencher, Blind Arvella Gray en de John Henry Davis Band met L.V. Banks traden er op; het label Ora Nelle, waarop de eerste 78 toeren platen van Little Walter en Johnny Young werden uitgebracht, was onderdeel van de Maxwell Street Radio Shop van Bernard Abrahams.
Zo uitgebreid als in Chicago was het niet in Nieuw Vennep maar deze markt brengt je wel direct in de stemming. Ook hier optredens van blues artiesten op straat. Opvallend waren de optredens van United by Music en de elektrische Chicago blues van Hoodoo Monks, helemaal uit Nederweert, zoals ze zelf vertelden.
Workshops
Intussen zijn de deelnemers aan de workshop ‘Bouw je eigen cigar box gitaar’ onder leiding van Jos Maesen al ingespannen bezig de basis te leggen voor hun eigen boxje. Gepassioneerd vertelt Maesen over de achtergrond van dit instrument en laat hij samen met enkele collega’s horen hoe het kan klinken. Met raad en daad staat hij de deelnemers bij. Op www.cigarboxguitars.be is uitgebreid te lezen en te horen wat de vele mogelijkheden van een sigarenkistje kunnen zijn.
Een paar zaaltjes verder is Hans de Vries inmiddels gestart met zijn workshop ‘Mondharmonica voor beginners’. Voor een kleine vijftig deelnemers met hun gele lesharpjes in de aanslag, gaat het feest beginnen met een piepende C-blues. Met groot enthousiasme brengt De Vries de beginselen van de mondharmonica onder de aandacht: de motoriek, het in-en uitademen en het notenschrift. ‘Je kunt overal oefenen; zelfs in de auto want er staat nergens dat dit verboden is’, aldus De Vries. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk onder de deelnemers.
De bouwers van de cigar box gitaar vorderen gestaag: de plaatjes zijn geplakt (altijd erop letten dat de goede kant boven zit), de snaren aangebracht en de laatste hoekjes afgewerkt. Het bespelen kan nu daadwerkelijk beginnen. Op zijn eigen fraai gebouwde gitaar doet Maesen voor hoe het dan ook kan klinken, met de bottleneck om de goede vinger, ‘juist vóór de knoken’. Ook hier is enthousiasme het keyword.
Ondertussen bewegen in de Fazantenzaal vijftig hoofden langs een mondharpje heen en weer en wordt geoefend om een stoomtrein na te doen. ‘Waarom? Nou gewoon omdat het zo mooi kan met een mondharmonica.’ En verder gaat het met tsjoek, tsjoek, tsjoek, tsjoek. Deze les smaakt ongetwijfeld naar meer.
Na de mondharmonica is het tijd voor de gitaar. Een volle zaal voor de workshop ‘Low Down and Dirty Licks & Grooves’ door Richard van Bergen, deze dag ook genomineerd voor de Award ‘Beste Gitarist 2013’. Hij neemt ons mee door de geschiedenis van licks en riffs, vertelt leuke weetjes en we leren over het bestaan van kwartnoten die niet te vinden zijn op een piano, maar wel op de gitaar. Wie meer wil weten kan zijn cursus in zijn geheel nog eens volgen op dvd.
Dutch Blues Challenge
Klokslag drie uur is het tijd voor de Challenge, waarvan de presentatie in de vertrouwde handen is van Rob van Elst. Het verhaal van de Challenge begint voor Nederland in oktober 2009, wanneer een aantal zeer enthousiaste bluesliefhebbers de Dutch Blues Foundation (DBF) opricht ter promotie van de bluesmuziek en blues musici in Nederland. Karin Neumann van de DBF vertelt eerder dit jaar: ‘Al jaren zag ik dat bij de International Blues Challenge in Memphis geen Nederlanders waren. Dat moest eens veranderen. Door middel van de Challenge (Dutch, European en International) wordt een podium geboden aan musici om zichzelf in de schijnwerpers te zetten en een breed netwerk op te bouwen. Het brengt de mensen uit de blues muziekindustrie bij elkaar en biedt de mogelijkheid om in zeer korte tijd verschillende bands te kunnen zien, die je wellicht anders nooit zou zien. Het karakter van een wedstrijd maakt dit alleen maar spannender.’ Sinds 2009 heeft dit alles diverse talenten in Nederland opgeleverd.
Vervolgens is het de beurt aan de nog zeer jonge en veelbelovende Leif de Leeuw met zijn band. Niet alleen wordt zijn muziek technisch heel knap uitgevoerd, maar ook heel gevoelig gebracht. Naast fors gitaargeweld speelt hij enkele prachtige ballads, zeer zacht uitgevoerd, waarmee hij respect afdwingt bij de toehoorders: de zaal is muisstil. Prachtig is de zang, perfect het gitaarspel. Het gezicht van De Leeuw onder het spelen laat zien dat blues lijden is. Het wordt de jury niet gemakkelijk gemaakt.
Als laatste band voor de pauze is het de beurt aan de Dave Chavez Band met een sterk optreden van onvervalste stevige blues. Een lekkere afsluiting van het eerste gedeelte.
Na de pauze heeft Schipper & Bemanning de toch enigszins ondankbare taak om na het eten de draad weer op te pakken. Dit lukt echter uitstekend met een strakke set van precies twintig minuten waarna de dame en heren van A.J. and the Wildgrooves het strijdperk betreden. Ook nu weer volop genieten van vijf sterke nummers. De jury leden krabben zich eens achter de oren.
Vervolgens wordt het podium omgebouwd voor het tweede en laatste duo, Herbie and the Guitarguy. De ‘guitarguy’ ondersteunt zijn spel door met een voetpedaal een basedrum en snaredrum te bespelen, wat een swingend geheel oplevert. Gecombineerd met prima mondharmonicaspel van Herbie, wordt een originele uitvoering gegeven aan een aantal frisse songs. Herbie maakt hierbij af en toe gebruik van fluitjes en de wat meer ongebruikelijke megafoon (wel handig om achteraf iedereen mee te bedanken).
Wederom wordt binnen de vastgestelde tien minuten het podium gereed gemaakt, dit keer voor Bas Paardekooper and the Blew Crue. Hij durft het aan om de jury te overtuigen met slechts twee nummers. Het zijn wel nummers waarin de bandleden en met name Paardekooper zelf laten zien wat ze kunnen. De zaal reageert na afloop uitzinnig. De band heeft in elk geval veel fans in het publiek. Als laatste band is het de beurt aan The Antones uit Tilburg en wordt er afgesloten met de stijl waar de middag ook mee begonnen werd, Jumpin’ Jive. Iedereen laadt zich nog één keer op om met volle teugen van deze band te genieten. De jury wacht inderdaad een zware en moeilijke taak, zoals Rob van Elst al voorspelde.
And the winner is.
De tweestrijd tussen de duo’s wordt uiteindelijk gewonnen door Herbie and the Guitarguy. Zij krijgen hun prijs uitgereikt door het duo dat in 2012 de Challenge won en de finale bereikte in Memphis, Peter Struijk en Robbert Fossen. De winnaars in de categorie bands van 2012, Sugar Boy and the Sinners, reiken de prijs voor 2013 uit aan de John F. Klaver Band. De door tranen overmande Klaver kan geen woord uitbrengen. Bassiste Iris Sigtermans geeft aan dat ze allemaal diep geroerd zijn en dat meedoen in Memphis een soort van verslaving is geworden nu ze voor de tweede keer gaan.
Tenslotte worden ook de nominaties voor de Blues Awards 2013 bekend gemaakt. Vanaf heden kan hierop gestemd worden via de website van de Dutch Blues Foundation. Zoals wel vaker hadden ook dit keer de thuisblijvers ongelijk.