MUZIKANT : JELENA OLIJSLAGER

In mijn jonge jaren zong ik altijd al graag en dat deed ik dan op mijn slaapkamertje, hard met platen meezingen (vraag maar aan mijn ouders en de buren; die vonden dat nog leuk ook).
Maar zingen in het openbaar vond ik veel te eng. Ik heb nog wel een jaartje zangles genomen omdat ik zingen zo leuk vond. Maar het verdween op de achtergrond omdat ik druk bezig was met werken en leren. Tot ik begin 2004 eens ging kijken bij de repetitie van een band van collega’s (coverband Target – 60/70 jaren muziek). Binnen vijf minuten stond ik toen achter de microfoon en was ik verkocht. Ik heb uiteindelijk vijf jaar bij die band gezongen.
Inmiddels had ik weer zangles genomen en heb wat zangworkshops gevolgd bij de Popschool in Ede, onder andere van Pearl Josefzoon. Ook logopedie heeft me erg geholpen want niet geheel toevallig belandde ik bij een logopediste die ook zangeres is. Ik wilde me namelijk wel blijven ontwikkelen en verbeteren. En als de tijd het toeliet naast werken en (weer) studeren dan volgde ik af en toe zang coaching bij één van Nederlands beste, leukste en liefste zangeressen, Cindy Oudshoorn.
Ook ga ik graag naar optredens van andere bands om ‘de kunst af te kijken’.
Qua muziekstijl wilde ik toch wat anders want begin 2010 begon het te kriebelen. Blues en Blues rock was toch wel de stijl waar ik me echt lekker bij voelde. Ik ben toen als leadzangeres bij Blooze on the Rocks gekomen. Heerlijke muziek en goede muzikanten. Alleen liepen de ambities wat uiteen en na een kleine drie jaar heb ik auditie gedaan bij de F.O.G Bluesband en mocht ik daar de leadzang voor mijn rekening nemen. De bandnaam werd toen J & the F.O.G Bluesband.
Er kwam een klein kinkje in de bandkabel en vier leden van de band zijn met een nieuwe drummer een nieuwe band gestart: Firehouse Mama (naar een nummer van Walter Trout). Al na een paar repetities was het heel duidelijk dat er veel chemie tussen de bandleden onderling is en we hebben twee jaar ;lang veel opgetreden in kroegen en op festivals.
Eind 2016 waren er voor drie bandleden leuke en minder leuke redenen om te stoppen met de band. Toetsenist Aldy en ik bleven over en we hebben er lang en goed over nagedacht of we wel een doorstart wilden maken. Maar Firehouse Mama was inmiddels toch wel heel belangrijk voor ons geworden. We hebben er dus de tijd voor genomen om de juiste mensen te verzamelen om de band door te starten. En daar zijn we heel blij mee. Gelijkgestemde zielen die met enthousiasme en muzikaliteit de band naar een hoger plan willen brengen. Genieten.
We hebben een heerlijk Blues rock repertoire en ik kan erg genieten van het zingen van nummers als When A Blind Man Cries, Brother Booze. En vooral Midnight in Harlem. Maar ook uptempo nummers als Little By Little en mijn ‘all time favourite’ Almost Cut My Hair. wat spelen de jongens die vet zeg. En met Took me once hebben we ook ons eerste eigen nummer opgenomen. En dat smakt naar meer. Dat is een uitdaging.
En eng vind ik het allemaal allang niet meer hoor. Ik zing als de kans zich voordoet.